Ég á ekki málaðan hund með skitu!

Ég er búin að fatta af hverju ég hef aldrei fundið lús í lubbanum á mér. Ég er alltaf svo hneyksluð að þær drepast alltaf jafn óðum og detta mér úr höfði.

Ég held ég hafi endanlega fengið það staðfest að fólk er með kynlíf og klám á heilanum, hvort sem það gefur sig út fyrir að starfa í klámiðnaðinum eða akademíska iðnaðinum. Ég var bara svo lengi að átta mig á því að það er greinilega mjög óeðlilegt að setja ekki allt sem maður sér í samhengi við kynlíf. Ég er svo afbrigðileg að mér er alveg sama hver sefur hjá hvaða Guðmundi, hvort það er í Byrginu eða annars staðar og hvort það heiti BDSM eða BSRB og í sakleysi mínu hélt ég að flestir væri á svipaðri bylgjulengd. En það er mín eigin þráhyggja og disfúnksjón að halda því fram að mín viðhorf séu eðlileg. Ég sá það fyrst þegar tölur birtust um hve margir höfðu horft á BHMR kynlífssenu Guðmundar á sama sólarhring og hún komst á netið að siðferðiskennd mín og skortur á vilja til að horfa á þetta, bendir til þess að ég á verulega afbrigðilegu plani.
Svo sannaðist þetta aftur um daginn, því það síðasta sem mér dettur í hug þegar ég sé mynd af táningsstúlku utan á auglýsingabæklingi frá verslunarmiðstöð að gramsa í bangsahrúgu er klám. Ég hef einfaldlega ekki hugmyndaflug til að fara að grennslast fyrir um CV ljósmyndarans til þess að komast að því að hann hefur einhvern tímann tekið myndir fyrir mann sem þekkti mann sem eitthvað Playboy.

Ég verð að segja að mig langar ekkert til að mæta þessu liði í Bónus sem les svona hroðalega mikið á milli línanna að það er komið inn í svefnherbergi til fólks sem hefur sér það eitt til saka unnið að bera á sér tennurnar á ljósmynd. Ég meina, hvað ætli þetta lið haldi um mig sem kaupi banana og gúrku í hverri innkaupaferð? Eða þegar mér dettur í hug að kaupa ljósaperur?? Og svo kannski verður mér á að geispa í biðröðinni... ég er náttúrulega uppmáluð táknmynd undirokaðs klámsjúklings hvar sem ég fer. Ég bara gerði mér ekki grein fyrir því að fólk hugsaði svona. Svo leyfi ég mér að vera skráður meðlimur í femínistafélaginu. Ætli þær séu ekki búnar að bannfæra mig fyrir löngu... svo kalla ég mig lim. Með-lim. Oj. Þvílíkt dónaorð. Það er klám í hverju horni, ég var bara orðin svo samdauna að ég áttaði mig ekki hvað ég var langt leiddur BSRB fíkill... undir sléttu yfirborði ólgar löngun í ristað brauð með GÚRKU. Og ég bara fattaði þetta ekki. Ég bið ykkur að fyrirgefa mér.

Hér er brandari sem einn kennari minn sagði einu sinni þegar hann sá stúlku með svona kínverjahatt á hausnum:

Kennari: Ertu kvefuð?
Stelpa: Ha?? Nei, af hverju?
Kennari: Af því þú ert með sólhatt.

Mér fannst þetta einu sinni langsóttur brandari, en finnst það ekki lengur.

Innblásturinn að þessari færslu kom frá konu að nafni Ragnhildur Karlsdóttir sem skrifaði þetta á Evublogg um daginn:

Mér finnst athyglisvert hvað Guðbjörg Kolbeins hefur hlotið hörð viðbrögð við ummælum sínum um forsíðumynd Smáralindarblaðsins. Að mínu áliti endurspeglar það hversu samdauna fólk er orðið því að stúlkur/konur séu í erotískum stellingum í auglýsingum. Mér finnst það afar ósmekklegt og líka það hvernig Guðbjörgu hefur verið úthúðað fyrir að segja skoðun sína. Í fyrirsögn í Blaðinu var hún kölluð „Frú Kolbeins“ í háðungarskyni og fólk segir að hún sé klikkuð. Mér finnst líka óþarfi að bendla þessa fermingarstúlku við umfjöllunina, þetta snertir ekki hennar persónu, hún gerir bara eins og henni er uppálagt af ljósmyndaranum sem er sagður hafa góða æfingu í svona myndum frá Playboy. Ég vona að þessi umræða verði til þess að vekja fólk til umhugsunar í framtíðinni og minni á að stundum þarf að tala umbúðalaust svo að eftir því sé tekið eins og Guðbjörg Kolbeins gerði.

Jaaa... sko Guðbjörg hefur að sjálfsögðu sama stjórnarskrárvarða rétt og aðrir til þess að tjá sig í ræðu og riti um skoðanir sínar. Málefnaleg umræða um klám, eiturlyf og hvurs konar ólifnað er einnig nauðsynleg. En ég verð að segja að mér finnst afar ósmekklegt og allt að því pervertískt að tengja allt sem maður sér við klám. Hugmyndaflugið engu að síður aðdáunarvert og hún er greinilega vel lesin um táknmyndir æskunnar og sakleysisins og allt þetta hér.

Bókmenntafræðingar sem eyða lífi sínu í ljóðgreiningu eru oft mjög langt frá því að komast að því sem raunverulega vakti fyrir ljóðskáldinu sem skrifaði ljóðið. Samt geta þeir fengið 10 fyrir ritgerðina, ef hún er bara nógu vel rökstudd. Það má endalaust lesa milli allra lína og kafa ofan í kjölinn. Samkynhneigðir geta haldið áfram út í hið óendanlega að reyna að færa rök fyrir því að Leonardo DaVinci og Tchaikovski og Korsakoff og Mussorgsky og ég veit ekki hverjir hafi verið hommar. Femínistar og fræðikonur á borð við Guðbjörgu geta haldið áfram að vild að sjá klám í hverju horni. Ég styð málstað bókmenntafræðinga, ljóðgreining er list, ég styð málstað samkynhneigðra, en mér er skítsama hver var hommi og hver ekki í mannkynssögunni. Og ég styð málstað femínista. En kem til með að hætta því ef ég þarf að skammast mín í hvert skipti sem ég beygi mig niður og bera á mér tennurnar.