Ísland elskar Kína

Skyldulesning dagsins er grein eftir Svavar Halldórsson, fréttamann, sem birtist í Mogganum í dag. Ég var sammála öllu sem kom fram í greininni, nema því að hann sagðist í lokaorðum greinarinnar ekki oft sjá tilefni til að skammast sín fyrir þjóðerni sitt. Ég skammast mín hins vegar fyrir það alla daga, oft á dag. 

Nýjasta tilefnið er Kínverjarassasleikjur ríkisstjórnar Íslands. Hvorki ríkisstjórn né forseti Íslands hafa óskað eftir fundi með Dalai Lama. Hvaða þjóðarleiðtogi hefur annars fengið að heimsækja Ísland án þess að fá heimboð í Bessastaði eða helg vé ráðherra?? 

Framferði Kínverja við innlimun Tíbets í Kína er eitt viðbjóðslegasta athæfi mannkynssögunnar. Kínverjar eru heimsmeistarar í mannréttindabrotum. Amnesty International er bannað í Kína. 

Svo ég vitni beint í Svavar, þá er augljóst að Íslendingar meta viðskiptasambönd við Kína meir en mannréttindi heillar þjóðar. 

Til að reyna að þvo hendur mínar af þessum heigulshætti hef ég ákveðið að hlýða á hann í Laugardalshöllinni. Niðurtalning í landflótta: Tvö ár. 

FYRIRGEFIÐ, KÆRA RÍKISSTJÓRN, HVAÐ ER AÐ YKKUR?